بانوی طلبه

 
تسبیح را در دست راستش گرفته بود و پشت سر هم صلوات می‏فرستاد : الهم صل علی محمد و آل محمد . دوستش که مدت‏ها از او بی‏خبر بود ، به دیدنش آمده بود. از دیدن این صحنه ، بسیار تعجب کرد و گفت :

- چرا صلوات می‏فرستی ؟

- مگر بد است ؟

- نه ، اتفاقاً خوب است ! اما چه خبر است ! هر چیز حد و اندازه دارد . خسته نمی‏شوی ؟ اگر من باشم ،خسته می‏شوم !

- نه ، من خسته نمی‏شوم . با خود عهد کرده‏ام که زیاد صلوات بفرستم .

- چرا ؟

- زیرا نتیجه‏ها گرفته‏ام .

- چه نتیجه‏ای ؟

مرد صلوات‏گو حکایت خود را چنین تعریف کرد :

مدتی پیش فقر و نداری و مشکلات زندگی به حدی فشار آورده بود که نمی‏دانستم چه کنم . به کجا پناه ببرم و از چه کسی قرض بگیرم . از آن همه پول و ثروتی که پدر خدابیامرزم داشت ، نیز اثری نبود . هیچ کس خبر نداشت کجا پنهانشان کرده است . زیر کدام سنگ و پای کدام درخت ، معلوم نبود ، کم مانده بود تک‏تک آجرهای خانه را بکنم . به دنبال راه علاج می‏گشتم تا این که فکری به خاطرم رسید . به حضور امام جواد علیه‏السلام رفتم و گفتم :

- ای بزرگوار ! پدرم آدم پولداری بود و مال و ثروت زیادی از خود باقی گذاشت ، اما جای آن را نمی‏دانم .

- مگر هنگام مردن وصیت نکرده بود ؟

- او صحیح و سالم بود و سابقه بیماری نداشت و ناگهان فوت کرد . این بود که فرصت نکرد وصیت نماید .

- چند وقت است که فوت کرده ؟

- هفته‏ی بعد چهلمین روز درگذشت او است .

- خدا رحمتش کند !

- خیلی ممنونم ! شما را به خدا کمکم کنید ! من از دوستداران شما هستم . دعا کنید تا با پیدا شدن محل این ارث هنگفت ، مشکل من حل شود !

امام فرمود :

- امشب که نماز عشا را خواندی و خواستی بخوابی ، بر جدم - محمد مصطفی صلی الله علیه و آله - و خاندانش زیاد صلوات بفرست . آن گاه پدرت را در خواب می‏بینی و او از محل پول‏ها آگاهت می‏کند .

آن شب بعد از نماز عشا ، شروع به فرستادن صلوات کردم . حتی در رختخواب آن قدر صلوات فرستادم تا خوابم برد . در خواب پدرم را دیدم و او محل پول‏ها را گفت و از من خواست که بعد از یافتن آن‏ها را نزد امام جواد علیه‏السلام ببرم .

صبح که از خواب برخاستم ، مدتی هاج و واج بودم ، اما با یادآوری خواب شب گذشته ، به جست‏وجو پرداختم و همان گونه که گفته بود ، عمل کردم و پول‏ها را یافتم .

خدا را شکر می‏کنم که محمد و فرزندانش صلی الله علیه و آله را برگزیده و آن‏ها را چنین گرامی داشته که به واسطه‏ی آنان ، مردم از بدبختی و گرفتاری نجات پیدا می‏کنند ! [1] .

پی نوشت ها:

[1] الخرایج و الجرایح ، ج 2 ص 665 ، ح 5.

منبع: حیات پاکان (داستانهایی از زندگی امام جواد)؛ مؤلف: مهدی محدثی؛ بوستان کتاب چاپ دوم 385.

کی با حسین کار داشت؟

یک قناسه چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود اشک عراقیها را در آورده بود. با سلاح دوربین دار مخصوصش چند ده متری خط عراقیها کمین کرده بود و شده بود عذاب عراقیها.چه می کرد؟ بار اول بلند شد و فریاد زد: ” ماجد کیه ؟ ” یکی از عراقیها که اسمش ماجد بودسرش را از ﭘس خاکریز آورد بالا و گفت: ” منم”

ترق !

ماجد کله ﭘا شد و قل خورد آمد ﭘای خاکریز و قبض جناب عزراییل را امضا کرد!دفعه بعد قناسه چی فریاد زد: ” یاسر کجایی؟” و یلسر هم به دستبوسی مالک دوزخ شتافت!

چند بار این کار را کردتا اینکه به رگ غیرت یکی از عراقیها به نام جاسم برخورد. فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین داری ﭘیدا کرد و ﭘرید رو خاکریز و فریاد زد:” حسین اسم کیه؟ ” و نشانه رفت. اما چند لحظه ای صبر کرد و خبری نشد. با دلخوری از خاکریز سر خورد ﭘایین. یک هو صدایی از سوی قناسه چی ایرانی بلند شد: ” کی با حسین کار داشت ” جاسم با خوشحالی هول و ولا کنان رفت بالای خاکریز و گفت: ” من”

ترق!

جاسم با یک خال هندی بین دو ابرو خودش را در آن دنیا دید!

علائم و نشانه های ظهور کدام هستند و به چند دسته تقسیم می شوند؟

« نشانه های ظهور » عبارتند از آن دسته از رخدادها که بر اساس پیش بینی معصومین قبل و یا در آستانۀ ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) پدید می آید.

احادیث گوناگونی برای نشانه های ظهور امام زمان ذکر شده است که آوردن همگی آنها نه مفید است و نه ضروری؛ چون درستی و نادرستی بعضی از آنها خیلی روشن نیست.

اما از میان آنها شاید بتوان  این دسته بندی را بیان نمود :

1) علائم حتمی وغیر حتمی : منظور از حتمی بودن این نشانه ها در روایات در مقابل غیر حتمی ها آن است ؛که پدیدار شدن آنها بدون هیچ قید و شرطی و به طور حتم و قطع ، الزامی خواهد بود ، به گونه ای که اگر آنها واقع نگردد حضرت مهدی (علیه السلام) ظهور نخواهند کرد .

 امّا نشانه های غیر حتمی به انجام یک سری امور بستگی دارد اگر آنها به وقوع پیوست آنها هم پدیدار می شوند ، در واقع ممکن است پدیدار بشوند یا نشوند و ممکن است امام با پدیدار شدن آنها هم ظهور کنند.

2) نشانه های متصل به ظهور و غیر متصل : بر اساس روایات دسته ای از نشانه ها به گونه ای اتفاق می افتند که میان آنها و ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) فاصله ای زیاد نیست ، البته فاصله ها شاید دقیق و معین نباشد امّا زیاد هم نیست.

 مجموعۀ نشانه های متصل به ظهور در همان سال ظهور رخ خواهد داد و در مقابل نشانه های غیر متصل آنهایی هستند که در طول تاریخ دوران غیبت کبری اتفاق افتاده و خواهد افتاد.

3) نشانه های عادی و غیر عادی : تحقق نشانه های ظهور مثل واقع شدن سایر پدیده ها به روال طبیعی و عادی است ولی پیشگویی برخی از آن نشانه ها در روایات طوری است که بنظر می رسد واقع شدن آنها غیر عادی و غیر ممکن است و تحقق آنها به صورت غیر طبیعی و در چهار چوب معجزه خواهد بود ، مثل: طلوع خورشید از مغرب و صیحۀ آسمانی که اگر همان معنای ظاهری آنها مقصود باشد به گونه ای معجزه آسا رخ می دهد؛ زیرا پدیدار شدن این امور به صورت عادی ، عادتا غیر ممکن است ، البته شاید بعضی از این نشانه ها معنای کنایی و رمزی داشته باشند وبه رخدادهایی اشاره کنند که پیدایش آنها به طور عادی امکان دارد.